این گزارشی آزاد از نمایشگاه تصویرسازی هنرمند جوان، خانم نغمه نبـئی، با عنوان “ماه و هیولا” هست که همزمان با افتتاحیه در خانه کاریکاتور ایران تهیه شده. تمامی گزارش و تصاویر با اجازه هنرمند در ماهنامه قرار داده شده و هرگونه نقل، کپی و یا استفاده از تصاویر به هر صورت؛ منوط به دریافت مجوز از ماهنامه پـآن آرت هست.
با ورود به نمایشگاه مواجه میشیم با تابلوهایی کوچیک شامل تصاویری از هیولا که در اطراف نصب شدن. هیولاهایی که همگی از یک خاصیت مشترک برخوردارن. مهربانی. بله؛ همه مردم از هیولاها توهمی دارن که شبها بخواب میان و شروع میکنن به خوردن شما. اما هیولاهای نغمه نبئی با وجود اسمی که روی اونها وجود داره، خیلی مهربون و به قولی بامزه هستن. موجوداتی که مارو یاد فیلمهایی از والت دیزنی میندازه.
تمامی تابلوها با تکنیک راپید کار شده و شما اثری از رنگ در اونها مشاهده نمیکنین. هیولاهایی که به یک سمت میان و به یک چیز فکر میکنن. به سمت شهر و گرفتن ماه آسمون. داستان این نمایشگاه از یک شعر؛ الهام گرفته. شعری که دکلمه اون در محیط گالری با صدایی گرم همراه با موسیقی در حال خونده شدن هست. (لینک دانلود، بروی شعر صفحه بعدی قرار داره)
با خانم نغمه نبئی که صحبت میکنیم حس خودش رو از هیولاها و برگزاری این نمایشگاه اینطور بیان میکنه که برای تمامی کارها از ایده پردازی تا اجرا حدود شش ماهی رو وقت گذاشته. تکنیک بر اساس راپید و داستان بر اساس شعری هست که بروی بروشور مخصوص گالری هم نقش بسته. هیولاها از دید ایشون اونقدر هم خشن و ترسناک نیستن. موجوداتی بامزه که از دل شب برای گرفتن ماه میان و جنسی دارن از نوع فرشتگان. محیط تمامی تصویرسازی ها در حال و هوایی تاریک میگذره و این بخاطر موضوع شب و اومدن این موجودات در لوای شب هست. موضوع جالب، پرسپکتیو و نمایی هست که در تابلوها خودش رو نشون میشه. نمایی از دید شخص سوم که میتونه خود بیننده باشه و هیولاها رو نگاه میکنه و شهری که در اکثر تابلوها در زیر تصویر ماه؛ کوچیک و پنهان شده. البته نظر خود هنرمند جوان و موفق یعنی خانم نغمه نبئی رو هم در این مورد بخونین تا دید بهتری از داستان این هیولاهای خوشمزه! داشته باشین:
همیشه به ماه و آسمون شب خیلی علاقه داشتم. بخاطر همین تصمیم گرفتم به کل از دنیای زمینی و آدما فاصله بگیرم و روی موجودات فرازمینی و عجیب و غریبی کار کنم که خودم به وجود آوردمشون و تو آسمونن؛ یعنی یه دنیای دیگه ( مثلا مجموعه‌ی اولم که در گالری کمال‌الدین بهزاد برگذار ش،د موضوعش “لولوی من” بود). و اینکه اونارو بردم تو آسمون و با ماه ترکیب کردم بخاطره این بود که ماه برای من یک جسم خیلی پاک ولطیف هست و هیولاهای منم بدجنسی و خباثــتی که از بچگی تو همه‌ی کتابها خوندیم و ذهنیتمون نسبت بهشون عوض شده رو ندارن. هدف بدی‌کردن هم ندارن (بخاطره این دنبال یک جسم پاک هستن. خیلی هم مهربونن. حتی تو مجموعه ی اولم، لولو از آدما میترسه و پشت همه چیز مخفی شده). خلاصه اینکه اگه به شعری که واسه این تصویرسازیام هست مراجعه کنین، مفهوم کلی و هدف این هیولاها واسه درگیر بودنشون با ماه رو متوجه میشین.
منتشر شده در نسخه پنجم ماهنامه دیجیتال هنرهای تجسمی پآن آرت