عکاسی که تحت تأثیر پیکاسو قرار گرفت

کنرو ایزو عکاس سرشناس ژاپنی

گالری نبشی در تهران، آبان ماه امسال میزبان نمایشگاه عکس کنرو ایزو عکاس ژاپنی ساکن نیویورک بود. ایزو در عکاسی از بناهای مقدس شهرت دارد، در این نمایشگاه سه مجموعه از عکس‌های خود را که از 1979 تا 2013 ثبت شده، به نمایش گذاشت.

عکاسی، از رشته های هنری قدیمی است که با ظهور دوربین های دیجیتالی و حذف فیلم های آنالوگ، دچار تحولات بسیاری گشت.

البته، هنوز هم عکاسان بسیار پرآوازه ای هستند که با دوربین های کلاسیک کار میکنند و به همین ترتیب مسابقات جهانی مختلفی هم برای این عکاسان وجود دارد که نمایشی از قدرت این هنر، چه به صورت کلاسیک چه دیجیتالی می باشد.

مسابقات مختلفی که در جهان است معمولا با حمایت نهادها و سازمان های مختلفی به انجام می رسد. مثلا جایزه لوسی، جایزه بزرگ سونی آوارد، جایزه ویژن تنها سه مورد از رویدادهای مرتبط با این هنر هستند.

عکاسان مختلف با بهره گیری از تکنولوژی، زاویه دید، امکانات مختلف و البته حضور در مکان های مناسب در زمانهایی خاص توانسته اند لحظه های بسیار نابی را ثبت کنند.

از این روند میتوان به عکاسان نشنال جئوگرافیک نیز اشاره کرد که هنوز تصاویر آنها از حیوانات و مناظر طبیعی، هر بیننده ای را به تعجب و شگفتی وا میدارد.

در بین این عکاسان مطرح، پان آرت در این نسخه به بررسی آثار عکاسی کنرو ایزو پرداخته است. ایزو در 1949 در اوساکا سومین شهر بزرگ ژاپن به دنیا آمد.

کنرو ایزو در 1970 برای تحصیل در رشته عکاسی به نیویورک رفت و بعد تصمیم گرفت در همان شهر بماند و کار کند.

سفر به مصر

کنرو ایزو در 1979 برای اولین بار به مصر سفر کرد و این سفر الهام‌بخش او برای آغاز مجموعه “مکان‌های مقدس” شد.

کنرو ایزو برای ادامه کار روی این مجموعه به سوریه، اردن، انگلستان، اسکاتلند، مکزیک، فرانسه و شیلی سفر کرد تا بناهای تاریخی سنگی و مقدس را در فضا و مکان طبیعی خود ثبت کند.

جایزه لو استومن در 1999، جایزه ویژن از مرکز عکاسی وودستاک در 2005 و جایزه لوسی در 2007، از افتخارات این عکاس سرشناس است. ایزو در 1985 کمک هنری بلاعوض بنیاد نیویورک در زمینه هنر را دریافت کرد.

در 1992 کمک‌هزینه عکاسی مرکز کتسکیل به او تعلق گرفت و در 2001 نیز کمک‌هزینه گوگنهایم را دریافت کرد.

او در کنار فعالیت هنری، کارهای خیرخواهانه نیز انجام می‌دهد. ایزو در حال حاضر در ژاپن مشغول کار روی یک مجموعه خصوصی از “ماسک‌ها” است که از سال 2018 آغاز شد و تا 2020 ادامه دارد.

کنرو، از روش عکاسی و هنرنمایی خود اینباره می گوید:

“من کار عکاسی را در ژاپن و از دوران دبیرستان شروع کردم، آن زمان درباره میکروفتوگراف

(تصویری بسیار کوچک که مطالعه آن نیاز به دستگاه بزرگ‌کننده دارد).

بعد تصمیم گرفتم به دانشکده هنر بروم و تحصیلات عالی در این حوزه را ادامه بدهم.

شروع کار

کارم را با عکاسی از زیبایی‌های طبیعی ژاپن شامل کوه‌ها، رودخانه‌ها و… شروع کردم، اما بعد مسیرم را عوض کردم و شروع به گرفتن عکس‌های هنری کردم و برای این کار به یک دانشکده هنر در توکیو رفتم. “

“در 40 سال پیش برای اولین بار به مصر رفتم.

آنجا بود که تصمیم گرفتم از طریق لنز دوربین درباره تمدن‌های باستانی در خاورمیانه تحقیق کنم که بیابان‌ها و تمام بناهای تاریخی مانند اهرام را در برمی‌گرفت. سفر من به مصر سه هفته طول کشید.

در آن مدت عکس‌های زیادی گرفتم که الهام‌بخش مجموعه “مکان‌های مقدس” شد.

اولین کارهای من خارج از ژاپن در آن مقطع ثبت شد. برای این کار از یک دوربین بزرگ استفاده می‌کردم. هدف من ثبت حال و هوای معنوی آن بناهای تاریخی شگفت‌انگیز و اماکن مذهبی بود.”

“بیش از 2000 سال پیش، مذاهب تا این حد در دنیا گسترده نبودند. مردم عادت داشتند هر چیزی را عبادت کنند. مردم وقتی به سال‌های پایانی عمر خود نزدیک می‌شدند، عموماً به چیزی تکیه می‌کردند.

وقتی فاجعه‌ای اتفاق می‌افتاد، دعا می‌خواندند و این زمانی است که مذهب برای ما معنی پیدا می‌کند.

 مذاهب و مکان‌های مقدس به مردم آرامش می‌دهد.

جاهای مذهبی به آن عبادت‌کنندگان و آن احساسات مرتبط است، بخصوص هزاران سال پیش.

جاهای مذهبی بسیار چشم‌گیر هستند و من دوست دارم از چنین مکان‌هایی عکس بگیرم.”

“وقتی از بناهای تاریخی و اماکن مقدس عکس می‌گیرم، این امکان را دارم تا مردمی را ببینم که در پس آن ساختارهای شگفت‌انگیز قرار دارند.

این روزها مردم از مذهب در راه حرص و قدرت سوءاستفاده می‌کنند. برای مذهب و به نام مذهب، جنگ می‌شود و چه غم‌انگیز است که آدم‌ها به این نام همدیگر را می‌کشند.

در آن زمان من به چاپ پلاتین علاقه‌مند شده بودم.

چاپ پلاتین یا پلاتینوتایپ یکی از اولین شیوه‎های چاپ عکس تک‌رنگ در ابتدای تاریخ عکاسی است که در آن از پلاتین به‎عنوان ماده‎ حساس به نور استفاده می‎شود.

 رنگ‌مایه پلاتین از سیاه تا قهوه‌ای مایل به قرمز و خاکستری ملایم در نوسان است و با پلاتین می‌توان به رنگ‌مایه‌هایی دست پیدا کرد که رسیدن به آن‌ها در چاپ نقره‌ای امکان‌پذیر نیست؛ ضمن این که چاپ‌های پلاتین بین تمام پروسه‌های عکاسی، بیشترین ماندگاری را دارد.

برای رسیدن به این هدف از یک شرکت در شیکاگو خواستم یک دوربین اختصاصی برای من تولید کند.”

“در تمام این سال‌ها هیچ‌وقت از چاپ‌های پلاتین دست بر نداشته‌ام. وقتی دوربین اختصاصی خودم را به دست آوردم، در 1984 بار دیگر به مصر سفر کردم.

عکس‌هایی که با آن دوربین از اهرام، درست پیش از طلوع خورشید گرفتم، به لحاظ هنر عکاسی در اوج بود. آن زمان چنین هدفی را دنبال می‌کردم.

از آن وقت تا به حال، با دوربین منحصربه‌فرد خود به بخش‌های مختلف دنیا سفر می‌کنم.

من تحت تأثیر پیکاسو هستم و در کارهایم تا حد زیادی از سایه و نور استفاده می‌کنم.

همه این کارها به خاطر راز سایه‌ها و زیبایی سایه‌ها است. من 20 سال از عمرم را در ژاپن گذراندم و کتاب‌های ژاپنی زیادی خوانده‌ام.

در حقیقت در جستجوی ریشه‌ها و هویت خودم هستم، جایی که زیبایی در آن نهفته است.”

“در آن سال‌ها پیش از گرفتن یک عکس، ساعت‌ها وقت می‌گذاشتم تا با سوژه‌های خودم ارتباط برقرار کنم. این روزها کل این کار تنها در چند ثانیه انجام می‌شود.

نتیجه کار شاید یکی باشد، اما مردم، دیگر پیش از گرفتن عکس به سوژه‌های خود گوش نمی‌دهند یا به آن‌ها نگاه نمی‌کنند.

 دیگر حتی به سوژه‌های خود فکر هم نمی‌کنند. قبلاً ممکن بود چاپ و دیدن عکس‌های من دو ماه طول بکشد. الان با سرعت پلک زدن می‌توان این کار را انجام داد.

خود من هم برای بعضی پروژه‌ها از دوربین دیجیتال استفاده می‌کنم.”

نویسنده: فاطمه مقدسی