تصویرسازی‌هایی خلاقانه در جهت روایت داستان و آثار مجتبی حیدرپناه
از طراحی و ایده پردازی‌های مختلف گرفته تا تصویرسازی‌های موفق؛ جوانان ایرانی بسیار خوب فعالیت میکنن. حضور در نمایشگاه‌های مختلف و کسب مقام‌های بین‌المللی، شاهدی بر این ادعا میتونه باشه. از بین هنرمندانی با این خصوصیات، آثار تصویرسازی مجتبی حیدرپناه مثال زدنی هست. هنرمند جوانی که بر خلاف سن کمشون، تجربیات مختلفی رو در زمینه هنر تصویرسازی بدست آوردن. مجتبی جوایز متعددی رو هم در مسابقات مختلف از کشورهایی چون صربستان، ایتالیا و آرژانتین کسب کرده و همینطور افتخاراتی مختلف در مسابقات داخلی.
در یک نگاه میشه به ویژگی‌های تصویرسازی مجتبی حیدرپناه که در معناگرا بودن و توجه به موضوعات اجتماعی هست پی برد. مجتبی ، فعالیت‌های خودش رو از نگارش داستانهای تخیلی و قراردادن اونها در یک بلاگ آغاز کرده و بدین ترتیب روابط خودش رو با سایر هنرمندان کشور گسترش میده و از همین روند برای رسیدن به پختگی و خلق ایده‌های جدیدش سود میبره. این هنرمند انتخاب دنیای کارتون و تصویرسازی رو بخاطر تفاوتی که داره و نیز بخاطر به‌فکر فرو بردن مخاطبش میدونه و در این موضوع گفته که: ” در این هنر، از اینکه میتونم حرفهام رو در یک پلان بزنم و مفهومی رو به مخاطب انتقال بدم و گاهی یه شوک بهش وارد کنم تا به فکر فرو بره لذت میبرم.کارتون واسه من وسیله ای هست که میتونم با بقیه آدمها و کشور‌ها صحبت کنم بدون اینکه زبونشون رو بلد باشم.”
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و هشتم پان آرت
چطور به هنر کارتون و تصویرسازی علاقه مند شدید و اولین تجربه هنری خودتون رو در چه زمان ارایه کردین؟
از کودکی هرچی توی ذهنم بود رو تخلیه میکردم بروی دفترم! به صورت تجربی تصویرسازی میکردم و سعی میکردم تصاویری خلاقانه بکشم. تقریبا سال 80 بود که با نشریات “گل آقا” و “بچه ها گل آقا” آشنا شدم و کارتون‌هاشون رو می دیدم. اونجا فهمیدم هنر کارتون چه دنیای جالب و جذابیه… اولین کارتون رو در سال 87 با موضوع نان و هنر کار کردم که اولین جایزه رو گرفتم و اون شروعی بود برای فعالیت حرفه ای من در هنر کارتون.
برخی آثار تصویرسازی شما به سمت معناگرایی در کارتون تبدیل شده. این روند رو چطور انتخاب کردین؟
در وبلاگم مدتها داستانهای تخیلی می‌نوشتم و تصویر براشون می‌کشیدم. این کار خود به خود باعث شد با کارتونیست‌های اصفهان و بقیه شهر‌ها ارتباط برقرار کنم و از تجربیاتشون استفاده کنم و دیگه کم‌کم تصویر‌سازی‌هام تبدیل شدن به تصاویر مفهومی. الان دیگه تصویرسازی برای من صرفن یک تصویرِ وابسته به متنه و متن رو روایت میکنه. من کارتون رو انتخاب کردم چون دنیایی متفاوته و مخاطب رو به فکر فرو میبره و ذهنش رو قلقلک میده. از اینکه میتونم حرفهام رو در یک پلان بزنم و مفهومی رو به مخاطب انتقال بدم و گاهی یه شوک بهش وارد کنم تا به فکر فرو بره، لذت میبرم. کارتون واسه من وسیله ای هست که میتونم با بقیه آدمها و کشور‌ها صحبت کنم بدون اینکه زبونشون رو بلد باشم.
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و هشتم پان آرت
نظرات بسته شده است، اما بازتاب و پینگ باز است.