نمایشی از آثار معماری ایران در سطح جهانی با آثار محمدرضا دومیری گنجی
عکسهای معماری سرزمین ایران که این روزها در سایت های خارجی و رسانه های داخلی دیده میشه و به واقعیت، یکی از بهترین آثار عکاسی شده هست؛ از آثار هنرمند جوان محمدرضا دومیری گنجی به حساب میاد. عکاسی پانوراما از آثار باستانی در کنار ادیت و نورپردازی مناسب باعث تحسین آثار این هنرمند شده. محمدرضا جذابیت و مخاطب پذیر کردن تصاویر رو در اولویت کار خودش قرار میده و همینطور با عامه‌پسند کردن آثار عکاسی، تونسته موفقیت خوبی رو در این زمینه کسب کنه. علاوه بر آثار عکاسی معماری ایشون، حضور در رقابتهای مطرح عکاسی سونی به عنوان فینالیست، کسب مقامهای مختلف در مسابقات عکاسی اپسون پانو آوارد و پانورامای کولار و همینطور نشر آثار در چندین مجله معتبر عکاسی خارجی در رزومه این هنرمند جوان دیده میشه.
مشاهده آثار و متن کامل، تنها برای مشترکین و بعد از دانلود مجله امکان پذیر خواهد بود. نسخه بیست و یکم پان آرت
قبل از هر چیز از نحوه علاقه مند شدنتون به دنیای عکاسی صحبت کنین…
از کودکی به عکاسی علاقه داشتم و اولین دوربین دیجیتالم رو سال سوم راهنمایی خریدم Wizen Digiart 530 و از دریا، جنگل، غروب خورشید و به کل هرچی در اطرافم بود عکس میگرفتم اما به طور خاص تقریبا 6 سال پیش بود که با دیدن تصاویری از فضای داخلی اهرام مصر به فکر رفتم و نیز از اُبُهتی که با دیدنشون بهم رسید الهام گرفتم. اتفاقا خیلی از اون تصاویر پانوراما بودن و دنبالش رفتم و همین طور که جلو میرفتم دیدم چقدر دنیای عکاسی بزرگ و گستردست و تا امروز در حال یاد گرفتن هستم.
تعدادی از تصاویر شما این روزها در سایتهای خبری و همینطور عکاسی بسیار مطرح شده. عکاسی از بناهای معماری رو با چه تکنیک و انگیزه ای انجام دادین که اینقدر مورد توجه رسانه های خارجی قرار گرفت؟
درباره موفقیت این مجموعه از عکسهام باید بگم اولین و مهم‌ترین موضوع این بوده که واقعا در عکاسی معماری یا بناهای تاریخی در ایران کم‌کاری شده. شما استانبول ترکیه رو ببینید یا کشور ارمنستان که دو تا از همسایه های خودمونن یا حتی امارات، که چه عکسهایی از فضای شهری و معماری و اماکن تاریخیشون گرفتن. عکس هارو هم اکثرا با محوریت زیبایی شناختی و جذب توریست میگیرن. برای مثال جناب عباس عرب زاده بزرگوار چند نمونه از این تصاویر رو از ایران دارن یا آقای داود وکیل زاده؛ اما آیا این کافیه؟ چرا عکاسان ما تشویق نمیشن برای ثبت این گونه عکس ها؟ شاید دلیلش عدم حمایت و یا سازمانی هست که بیاد و تشویق و حمایت معنوی و مادی بکنه و همین طور عدم وجود ساختار های مناسب فروش عکس.
و اما در مورد کارهای خودم. همون طور که در بخش اول گفتم از عکس های بناهای تاریخی مصر الهام گرفتم و همیشه سعی کردم عکسم در نگاه اول بیننده رو خیره و حیرت زده کنه (همین طور که خودم تجربه اونرو داشتم)
همیشه اول خودم بنای مورد نظرم رو میبینم، میسنجم و فکر میکنم کدوم ویژگی اون بنا هست که از همه پر جاذبه تر هست و بیننده رو مجذوب خودش میکنه. برای مثال مسجد شاه یا امام اصفهان رو در نظر بگیرید؛ وقتی زیر گنبدش می ایستید و به اون نظاره میکنین، عظمت و کاشی کاریهاش شمارو دیوانه میکنه. باید عکسی گرفته شه که دقیقا همین حس رو به بیننده القا کنه و این همون کاره که من در عکاسی به سمتش حرکت میکنم، یا مسجد نصیر الملک شیراز و مسجد وکیل و … هر کدوم ویژگی های خودشون رو دارن.
ادامه مصاحبه و مرور آثار این هنرمند در نسخه بیست و یکم ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت…
