زمینش مال ما، کارش مال ما، نونش مال مردم! همراه با کارتونهای کیارش زندی
کارتون، هنری که مخاطبان بسیاری رو در جامعه داره و گاهن به خاطر برداشتهای مختلف افراد از یک اثر، باعث میشه تا هنرنمایی کارتونیست جایگاه و موقعیت خاصی رو کسب کنه که این جایگاه طنابی باریک هست که دائم در معرض وزش بادهای مخالف قرار میگیره و کارتونیست در این بین نقشی مهم رو ایفا میکنه، هم برای خلق یک اثر هنری و هم برای انتقال یک مفهوم و نیز بهبود برخی مسائل در جامعه. کیارش زندی ؛ کارتونیست مطرح ایرانی که سالها فعالیت حرفه ای خودش رو با نشریات خارجی و هفته نامه معروف گل آقا انجام داده، از هنرمندانی هست که به قولی با وجود وزش بادهای مخالف! هنوز خلاقانه با ارایه ایده هایی ناب مشغول به کاره. کیارش زندی ایده و طراحی های خودش رو بر اساس مطالعات، تجربیات شخصی و حتی خواستِ انسانیِ اکثریتِ مردم انجام میده و دلیل رویکرد خاصش رو، به این نحو شرح داده که: “چون خواست‌های انسانی مردم، جوامع رو شکل میده و به مرور، تکامل پیدا میکنه و به آرمان انسانی نزدیک میشه، به شدت معتقدم هرکسی تو این راه حرکت کنه منطبق بر جریان روشنگری و روشنایی است.” کیارش، معتقده که کارتونیست به عنوان صاحب قلمِ اندیشمند میتونه – با ظاهری مقبول – پلشتی‌ها رو نشون بده و با ایجاد حساسیت در سطح وسیعی از جامعه به دنبال راه حل باشه. این هنرمند، حرفه طراحی کارتون رو به عنوان یک عشق قلمداد میکنه و با زبانی طنز به هنرمندان جوان پیشنهاد میکنه که تا دیر نشده از حرفه طراحی کارتون برگردن! چون کافیه آلوده ی عشق این هنر بشن و اونوقت هست که کنار گذاشتن کارتون براشون امکان پذیر نیست.
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و ششم پان آرت
شروع فعالیت کیارش زندی در حرفه کارتون و کاریکاتور از چه زمانی آغاز شد؟
مثل خیلی از همکارانم در زمان دانش‌آموزی برای روزنامه دیواری مدرسه با کپی از کار بزرگانی مثل استادان عربانی و علیزاده کارهام بیننده پیدا کرد، ولی کار حرفه‌ایم که از اون دستمزد گرفته باشم برمی‌گرده به دوران دبیرستان که تحت تاثیر نشریات تُرک بودم و به عنوان یک مخاطب با نشریات طنز و کارتون همکاری می‌کردم تا بالاخره کارم در یک نشریه محلی به نام “خارپشت” در آنکارا چاپ شد. سال شصت و نه هم با برگشتنم به ایران، تقریبا از ابتدای انتشار ماهنامه طنز و کاریکاتور و هفته نامه گل‌آقا خارج از تحریریه همکاری داشتم و بعد که این عشق آسان آغاز شد، افتاد مشکل‌ها تا به امروز که با بهترین‌های این رشته در ایران داریم “خط خطی” رو منتشر می‌کنیم.
هدف یک کارتونیست از خلق آثار مختلف در جامعه چی میتونه باشه؟
کاریکاتور و کارتون در ماهیت رسانه‌ای و هنری از قابلیت تاثیرگذاری وسیع بر مخاطب برخورداره که این به خودی خود برای هرکسی جذابه. چون همه آدم‌ها همواره به دنبال ایجاد ارتباط هستن. کاریکاتور زبان بی‌تکلف تصویره و راحت و روان میتونه با ظاهری شوخ و شاد به تلخ‌ترین فجایع بخنده… پس؛ هم هنره و هم رسانه و هم سرگرمیه… خوب چی از این بهتر! و چه هدفی از این دقیق‌تر؟ کارتون هم هدفه و هم وسیله زدن به هدف!… کارتونیست به عنوان صاحب قلم اندیشمند میتونه – با ظاهری مقبول – پلشتی‌ها رو نشون بده و با ایجاد حساسیت در سطح وسیعی از جامعه به دنبال راه حل باشه. البته از طرفی کارتون و کاریکاتور می‌تونن به عنوان یک ابزار دفاعی در برابر ناملایمات باشن، یعنی وقتی زورت نمیرسه که غول مشکلات رو شکست بدی، اون رو می‌بری تو گود تخیلت و شکست می‌دی… البته تا اینجاش رو دیوانه‌ها هم بلدند! بعد سعی می‌کنی تو خیال برای خاک‌کردن رقیب گردن کلفت، یک نقشه بکشی و راهی پیدا کنی و فنی بزنی، گرچه تا اینجاش رو فلاسفه هم بلدند… بعد در آخر سعی می‌کنی این صحنه رو عینی‌اش کنی که بقیه هم ببینند؛ و در این مرحله اثر هنری پدید میاد و اگر این اثر بتونه بقیه رو وقت دیدن بخندونه کارتون شکل گرفته، یعنی تونستی جماعتی رو به مشکلشون بخندونی و تخلیه کنی و راه نشون بدی و دق دلی خالی کنی و آماده برخورد با مشکل کنی و بری به جنگش! پس این هدف کار ماست، ایجاد جامعه‌ای با نشاط و امیدوار برای مقابله با مشکلات…
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و ششم پان آرت
