همراه با رویای کودکان و رهایی از دنیای بزرگسالان در آثار بهاره بیشه
روایت از زندگی کودکان و ترس ها یا خاطراتی که برای اونها وجود داره از موضوعات ویژه ای هست که در آثار بهاره بیشه دیده میشه. این هنرمند با عکاسی کانسپچوال مفاهیمی ویژه رو خلق میکنه. حضور کودکان و اتفاقاتی که در اون سن برای اونها اتفاق میفته و ثبت این اتفاقات از دیدگاه بهاره بسیار خاص هست. این هنرمند با ساخت دنیایی دیگه برای خودش سعی در دوری جستن از دنیای لحظه ای ما داره و بخاطر همین آثاری ملموس و اثر گذار رو خلق میکنه. اهمیت دادن به کودکان و درک حس اونها در لحظات تنهایی و ثبت این احساس، از ویژگی های مهم در آثار عکاسی کانسپچوال بهاره هست.
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و سوم پان آرت
از نحوه ورود به دنیای هنر، عکاسی کانسپچوال و نحوه انتخاب موضوعات عکاسی صحبت کنین؟
رشته تحصیلی من گرافیک و تصویر سازی هست. از هنرستان و حتی خیلی قبلتر از اون وارد دنیای هنر شدم. وارد شدنم به دنیای عکاسی کانسپچوال هم از زمانی شروع شد (حدودن 7 سال پیش) که پروژه فوق دیپلم آماده میکردم و به دلیل علاقه زیادی که به تصویر سازی و هنر کانسپچوال داشتم و خیلی اتفاقی وقتی دنبال راه حلی برای ارایه ی ایده های پروژم میگشتم با این سبک آشنا شدم.
تصمیم گرفتم ایده هایی رو که دارم به جای طراحی و تصویرسازی، از تلفیق عکاسی و تصویرسازی کمک بگیرم و بعد از پایان پروژه خیلی جدی این سبک رو برای اجرای ایده هام دنبال کردم. موضوع کارهای من طوری هست که مثلا مدت زمانی مساله ای فکرم رو مشغول میکنه. این فکر می‌تونه کاملا رویای شخصیم باشه که از دوران کودکیم ایجاد شده یا مساله ای که در حال حاضر فکرم باهاش درگیر باشه. به فرض، کودک آزاری یا فقر. بعد یک زمانی به این موضوع فکر میکنم چون این مسال به طور ناخود آگاه دغدغه فکریم میشه. خیلی ناگهانی در یک لحظه یک تصویر برام نقش می‌بنده، دقیقا شبیه به تصویری که قبلا در ذهنم دیدم فضا سازی میکنم و تبدیل به عکس میشه. اما اتفاق انتخاب موضوعها بیشتر وقتها تحت کنترل من نیست. عکس، خودش در ذهنم ساخته میشه که من هیچ دخالتی ندارم. بیشتر هم در لحظه خواندن شعر و شنیدن موسیقی های کلاسیک و اتفاقها و احساسهایی که در زندگی برایم رخ میده برای عکسهایم الهام میگیرم.
نحوه انتخاب تصاویر و مکان رویداد رو به چه نحوی انجام میدین؟
مکان رویدادها رو در محیط اطراف زندگی روزمره انتخاب میکنم یا مکانهایی که بیشترین احساس و المانهای نوستالژیک رو برای بیننده بازگو بکنه. تصاویر به صورتی انتخاب میشن که بیشترین شباهت رو به تصویری که در ذهنم از قبل نقش بسته، داشته باشه و پس زمینه ی عکسها هم مکانی ساده مثل آسفالت یا دیواری ساده هست چون اهمیت موضوع عکس به حالت کاراکتر و تفکری که قصد داره به بیننده منتقل بکنه بستگی داره.
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و سوم پان آرت
