شیوا عینی : نقاشی زندگی من است و بدون نقاشی، من هیچم
شیوا عینی که علاقه خود به نقاشی را ریشه در کودکی خود میداند و نقاشی را هنری میداند که او را با خود همراه کرده، درسالیان سال کوشیده تا با این هنر سخنان خود از مشکلات و ایده هایش را به گوش مردم برساند. آثار ایشان ترکیبی است از بافتهایی که با ترکیب مواد سعی به ارایه پخته تر کار دارد و بیان این هنرمند را نیز به نوعی متفاوت به مخاطب میرساند. ایشان در کنار ارایه آثار نقاشی مختلف با بررسی تاریخی و زندگی افراد مشهوری چون صادق هدایت، سهراب سپهری و یا احمد شاملو، نقاشی‌هایی را با حضور چهره کودکی آنان خلق کرده که بسیار تامل برانگیز میباشد. بیشتر مجموعه های این هنرمند در ارتباط با زنان و مشکلات اجتماعی آنان است و همه این پیچیدگی ها با فیگورهایی است که بیان کننده‌ی درد و سختی و بی هویتی و کیستی و چیستی زندگی و جایگاه زن و بشریت بر روی این کره خاکی است. شیوا عینی در مورد آثار خود اینطور میگوید که: «سیاهی موجود در کارها ماهیت آثارم مانند سختی و چیستی زنان را بیشتر تشدید میکند؛ در هم تنیدگی‌ها بیش از پیش نشان میدهد که من در خویشتن خویش گم شده‌ام و بدنبال راهی برای رهایی هستم»
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه سی و هشتم پان آرت
چرا نقاشی و چطور در این رشته به فعالیت مشغول شدید؟
میتوانم به جرات بگویم من با نقاشی بزرگ شدم. اولین نقاشی جدی که انجام دادم، مهدکودک بودم. یک دیوار به من دادند و دو یا سه تا رنگ. من هم تصویری کشیدم به اسم «جنگ مورچگان». بطور کل من دختر کم حرفی بودم و هستم. بیشتر بیننده هستم و این نقاشی بود که من را با خودش برد. از آن زمان به بعد همیشه نقاشی با من بود . وارد دانشگاه شدم و در آنجا خیلی جدی تر ادامه دادم. نقاشی تنها راهی بود که میتوانستم حرفم را بزنم و به گوش مردم برسانم. با خطهایی که میگذارم فریاد بزنم؛ با رنگهای چرک و در عین حال جیغ و داغ، مشکلات و دردها را بیان کنم و مشکلات اجتماعی را نشان دهم. در حقیقت این خطها و رنگها به من اعتماد به نفس میدهند تا حرف بزنم. گاهی اوقات این خطها بدون دخالت ذهن، من را هدایت میکنند و شروع به بیان ناگفته‌هایی که در من وجود دارد میکند. احساس میکنم اگر یک بار دیگر هم متولد شوم باز هم نقاش میشوم. بطور کامل خودم را وابسته به آن میدانم و به جد میگویم: «نقاشی زندگی من است و بدون نقاشی، من هیچم.»
بافت؛ موضوعی که در اکثر آثار شما مثل «برگی از شاهنامه» و «عزرائیل» نقش مهمی را ایفا میکند. تاثیر بافت تا چه اندازه توانسته به ارایه مفهوم کمک کند؟
بافت و یا ایجاد فضاهایی با ترکیب مواد؛ راهی است که بوسیله آن هم میتوان پختگی در کار را بیشتر کرد و هم در بیان خواسته و تفکرت بیشتر کمک میکند و تاثیرگذاری اثر را بیشتر میکند. وقتی که «برگی از شاهنامه» را به جای کاغذ روی چوب پنبه بنویسید، هم باعث خاصتر شدن کار میشود و هم برای شاهنامه ارزشی قائل شده‌اید که نشان‌دهنده آن ظرافت و عمیق بودن این کتاب است و در عین حال شکننده‌بودن و نیاز به مراقبت داشتن شاهنامه را نیز نمایش میدهید. این بافت در مجموعه «عزرائیل» به گونه‌ای دیگر خود را نشان میدهد؛ در این کارها از نگاتیوهای دهه 40 و 50 استفاده شده در حالیکه میتوانستم آن نگاتیوهای قدیمی را نقاشی کنم ولی ترجیح دادم آن حس قدیمی بودن را به بیننده القاء کنم…
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه سی و هشتم پان آرت
نظرات بسته شده است، اما بازتاب و پینگ باز است.