آثاری مملو از خیال پردازی، رنگ و محیطی اسرارآمیز همراه با آثار مامک رزمگیر
تصویرسازی برای کودکان بخاطر ارتباطی که این هنر با روحیه و علایق از این حیطه سنی داره بسیار مهمه. از جهتی رسوندن مفهوم به ذهنِ در حالِ رشدِ کودک و از طرفی ایجاد جذابیت در المانهای بصری که قابلِ درک برای این قشر باشه بسیار مهمه. مامک رزمگیر در تصویرسازی برای کودکان تونسته مهارتهای خودش رو به اثبات برسونه و آثاری مملو از خیال پردازی، رنگ و محیطی اسرار آمیز رو خلق کنه. الهام از آثار دالی، هیرونیموس بوش و حتی هیجانات تصویرگران آمریکایی، به ایده های این هنرمند کمک مناسبی کرده. مامک، نوع نگرش کودک به دنیا رو بسیار جالب میدونه و دنیای کودکان رو محلی برا ممکن شدنِ غیر ممکن ها تلقی کرده. این هنرمند سعی میکنه تا با وارد شدن به فضای داستان و عبور از مرزهای واقعیت، تصویرسازی های مناسبی رو برای نسل کودکان انجام بده. مامک در مورد سبک تصویرسازی خودش اینطور صحبت میکنه که: “همیشه سعی می کنم مرز واقعیت و خیال رو در هم بشکنم و اتفاقات و دنیاهای جدیدی رو به روی مخاطبم باز کنم و اجازه بدم مخاطب چیزهایی رو در کارم کشف کنه که گاهی برای خود من هم آگاهانه نبوده.”
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و هفتم پان آرت
چطور به تصویرسازی علاقه مند شدید و اولین فعالیت شما در این رشته چطور بود؟
از همون دوران کودکی خیلی زود قلم به دست گرفتم و از کشیدن خط خطی ها و ظاهر شدن اشکال به روی کاغذ یا دیوار خونه، احساس هیجان میکردم. کودکی من در خانه ای گذشت که سرشار از کتاب بود. از همون اول، گوش دادن به داستانها و افسانه ها، من رو به دنیای دیگه ای می‌برد و تصاویر اون، من رو به خودش جذب میکرد. هنوز یادم هست چقدر از دیدن و کپی کردن حیوانات کتاب ” آ، اول الفباست” به تصویرگری استاد زرین کلک؛ احساس لذت می کردم. علاقه من به نقاشی تا جایی پیش رفت که در گوشه ی کتابهای مدرسه و حتی کنار دفتر مشق خودم و همکلاسی هام، تصاویر شخصیتهای اصلی کارتونهای اون زمان رو میکشیدم و رنگ می کردم. در ادامه به هنرستان رفتم و گرافیک خوندم. بعد در دانشگاه هنر، رشته گرافیک رو ادامه دادم و در دانشکده هنرهای زیبا، تصویرسازی خوندم و نهایت وارد دنیای هنر شدم.
همیشه داستانهای اسرار آمیز و تخیلی من رو بیشتر از هر چیز به خودش جذب میکرد. خوندن کتابهای ژول ورن، آلیس در سرزمین عجایب، دیدن کارتون “زمزمه گلاکن “و تم اسرار آمیزش، کتابهای علمی تخیلی راجع به ماه و سیارات دیگه از مواردی بود که بهشون علاقه داشتم. حتی یادم هست وقتی 13 سالم بود یک داستان راجع به یک جادوگر و گُــلی که تغییر رنگ میداد نوشتم و خودم هم تصویرسازیش کردم. اما اولین فعالیت من در این حرفه به طور جدی با تصویرگری کتاب تخیلی “غوص عمیق” به سفارش کانون پرورش فکری آغاز شد که یکی از بهترین تجربه های من در این زمینه هست. چرا که بعد از انتشار کتاب، پیغامی از مخاطبانم دریافت کردم که کتاب رو دیده و مجذوب تصاویرش شده بود و این ارزشمند ترین اتفاقی بود که برام افتاد و من رو بیش از پیش به ادامه راه و تلاشی چندین برابر، سوق داد.
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و هفتم پان آرت
