راهبردهای روانشناسانه در ارایه آثار نقاشی هانی نجم
هانی نجم از هنرمندانی هست که فعالیت در نقاشی رو بصورت خودآموخته آغاز کرده و با وجود مخالفت‌هایی که از جانب دوستان و همشاگردیهاش در سبک نقاشی داشته، به راهش ادامه میده و با این تفکر، تونسته مقام‌های مختلفی رو از جمله نفر اول طراحی جشنواره ملی جوان ایرانی و سایر فراخوان‌ها کسب کنه. به نظر هانی، نقاشی یک فرآیند طبیعی هست و در پاسخ به دغدغه‌ها و نیازهای انسان شکل میگیره.
از معروف‌ترین آثار هانی نجم، مجموعه آثار پرتره‌ای هست که بروی بلیط‌های مترو انجام داده و نشان از مصرف‌گرایی انسان و نابودی در محیط‌زیست هست که با مصرف بی‌رویه کاغذ، در نهایت به خود انسان صدمه میزنه. این مجموعه از آثار هانی در جشنواره مجیک آو پرشیا، جزو هشت نفر فینال هست و مجموعه‌ای ارزشمند به شمار میاد. هانی دلیل جذابیت آثارش برای مخاطب رو بخاطر راهبردهای روانشناسانه و پژوهش‌های اجتماعی نهفته در کارهاش میدونه و بیان میکنه که: “موضوع مورد جلب توجه اینه که در نقاشی‌های من، از این هنر به عنوان وسیله‌ای برای وقایع‌نگاری و یا مردم‌نگاری استفاده میشه یا جنبه‌هایی که این دو موضوع رو مورد بررسی قرار میدن.”
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و نهم پان آرت
فعالیت شما در زمینه هنر نقاشی از چه زمان بصورت جدی آغاز شد؟
از دوران کودکی به نقاشی کردن علاقه داشتم و روی دیوارهای خونهمون خطخطی میکردم. من به هیچ کلاس نقاشی نرفتم و تقریبن حتی قبل از رفتن به هنرستان و دانشگاه هم به همین شیوه شخصی، خودم کار میکردم یا بهتره بگم که این، یک میل و نیاز درونی بود. از کودکی این نیاز بصورت کموبیش در من بود و از سال 76 اونرو جدی گرفتم و بهش بیشتر پاسخ دادم و حرفهایتر کار کردم و همیشه با مخالفتهای خانواده روبرو بودم. در دانشگاه هم همیشه همون شیوه خودم رو ادامه دادم و با مخالفتهای استادان و همکلاسی‌هام روبرو بودم. زمانی که دانشجو بودم، در جشنواره ملی جوان ایرانی که سه هزار شرکت‌کننده داشت، در سال 89، نفر اول طراحی کشور شدم. بنظر من هر وقت که شما مخالفت‌کردن روبرو میشین، یعنی راه درستی رو در پیش گرفتین. من اعتقادی به آکادمیک بودن ندارم و بنظرم نقاشی یک فرآیند طبیعیه و در پاسخ به دغدغه‌ها و نیازهای انسان شکل میگیره.
تکنیک اجرایی شما در ثبت آثاری چون طبیعت بی‌جان به چه نحوی هست؟
آثار طبیعت بی‌جان مربوط به سال 86 میشه که بعدها به من گفتن شبیه کارهای والریو آدامی شده، در حالی که من اصلن آثار اون هنرمند رو ندیده بودم. در این مجموعه، آثارم به سمت ساده شدن رفته و فقط خط و سطوح رنگیه و میخواستم ترکیبی باشه از کارهای پیت موندریان و جرج موراندی، اما مجموعه‌ی متفاوتی شد. ناگفته نمونه که از طبیعت بی‌جان بسیار طراحی کرده بودم و در نهایت به این وحدت رسیدم. ابتدا، کارهای من بسیار پُر خط بود و در طول زمان به خطوط ساده رسید. در این مجموعه، جستجو و بازی با شکست نور بود و همه اونها رو از روی مدل کار کردم و چندین بار رنگ اونها رو عوض میکردم و رنگها هم شخصی شده و در همه کارها، رنگهای مشترکی رو میتونین پیدا کنین. رنگهای مورد علاقه من همیشه قرمز و سیاه کنار هم بوده و در بیشتر کارهام از خانواده‌ی رنگهای گرم استفاده می‌کنم.
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و نهم پان آرت
نظرات بسته شده است، اما بازتاب و پینگ باز است.