از عکاسی با موبایل تا خلق آثار از دیدگاهی حرفه‌ای در عکس های غزاله غضنفری
فضای سیاه سفید و گاها سورئال موجود در آثار عکاسی هنرمند خلاق و جوان، غزاله غضنفری یادآور لحظات رویایی هست که مخاطب در ذهن و حتی دنیای خودش بدنبال اون میگرده. نورپردازی، مونتاژ و دوری جستن از کاربرد المانهای اضافی در آثار غزاله، سبب میشه تا ذهن مخاطب درگیر اثر بشه و خودش رو در جستجوی مسیر مفاهیم نهفته در تصویر، وارد کنه. غزاله فعالیت خودش رو با عکاسی بوسیله دوربین موبایل شروع و با همین وسیله ساده در جشنواره ها و مسابقات مختلف هم شرکت کرده و تا امروز که بصورت حرفه ای در عکاسی فاین آرت مشغوله، تونسته جایگاه مناسبی رو برای خودش رقم بزنه. غزاله در مورد خلق آثارش این موضوع رو بیان میکنه که: “به این نتیجه رسیدم که هنرمند وقتی میتونه اثر خوبی رو خلق کنه که تحت فشار روحی و روانی باشه و اثری که میبینید، بازگو کننده ی دغدغه و درگیری اون لحظه ی هنرمند و کشمکشیه که در اون قرار گرفته. آثار من هم زایده ی فشار و مشکلاتی بود که در اون لحظات خلق میشدن و با خلقشون احساس خلاصی و سبک تر شدن میکردم.”
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و ششم پان آرت
درباره خودتون صحبت کنید و نحوه ورود به دنیای عکاسی…
من یک دهه شصتی هستم. درست در نیمه اش و هم چنین یک دی ماهی (بیست‌اُم). 20 ساله که بودم چون وسیله ی عکاسی نداشتم، سرگرمیم عکس برداشتن از اینترنت و ادیت روی اونها و نگاه پر حسرت به عکس های با کیفیت عکاسان در اینترنت بود. دیر تر از خیلی ها موبایل خریدم و موقع خرید حواسم به کیفیت خوب دوربین بود. پدر؛ برام نوکیای N90 خرید. از همونایی که می چرخن و دوربینش شبیه اسلحه میشه. (دوربین دو مگا پیسکل برای خودش غولی بود اون موقع!) خلاصه شروع کردم به تولید عکس با سرعت نور و ادیتی که از قبل بلد بودم. اولین جشنواره ای که شرکت کردم با کمک استاد عکاسیم بود که برای من دعوت نامه ی شرکت در دوسالانه ی 87 رو داد و من هم با همون عکس های موبایلیم شرکت کردم و اون، اولین و شیرین ترین و باحال ترین جشنواره ی عکاسی عمرم بود تا حالا. تو اون جا معروف شده بودم به “اونی که با موبایل عکاسی میکنه!” از اونجا 150 هزار تومان حق التالیف گرفتیم و بعدش با فاصله ی 4 ماه تو جشنواره‌ی سینمای جوان بوشهر شرکت کردم که اون هم شاد ترین جشنواره ی عمرم بود و اونجا هم با عکس موبایلی مرد سنگی، برنده ی 300 هزار تومان جایزه ی برترین استعداد جوان عکاسی شدم و برای اولین بار رفتم بالای سن و تندیس گرفتم. آخرِ مراسم موزیک زنده ی بوشهری زدن. یه عده هم رقص محلی ماهیگیری میکردن روی سِـن. مردم به زور نشسته بودن روی صندلیهاشون (برای همین دلیل عرض کردم شاد ترین بود) و بالاخره اولین دوربین عکاسی من از طریق همین جشنواره های عکاسی خریداری شد. دوربین Canon 450 D.
تعریف عکاسی در سبک های کانسپچوال و سورئال از دیدگاه شما چی هست؟
کانسپت، به معنای مفهوم؛ در تمامی آثار هنری وجود داره و مفهوم رو نمیشه از اثر هنری جدا دونست. اما شکل بیان مفاهیم تفاوت داره. مثلا برای شخصی، پرواز یک پرنده در آسمان مفهوم “آزادی” رو تداعی میکنه و اسارت رو در تصویری از یک زندانی و این برای همه‌ی انسان ها قابل درکه. اما هنرمند سبک کانسپچوال سعی در کشف مفهوم آزادی در “شکلی” جدیده. مثلا رهایی از ارزش های موجود در جامعه. رهایی از مد، رهایی از پول، از نیاز و از تعلق ها. و سبک سورئال در هنر، یعنی فرا رفتن از چیزی که عقل می فهمه و رجوع به ناخود آگاه های انسان ها. یعنی ارتباط دادن مسائل نامربوط به یکدیگه. هنرمند سورئال از تصاویر، مفاهیم و منطق رایج؛ سعی میکنه فرار کنه و از نگاه یک دیوانه دنیا رو ببینه. همون جوری که دوست داره. مثل بچه ها خیال پردازی میکنه و سعی میکنه از دستوراتی که منطقش بهش میدن فرار کنه و از چیزهایی بگه که در ناخودآگاهش اونها رو سرکوب کرده و فرصتی بده به اونها که جولان بدند .
مشاهده آثار و متن کامل در ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت: نسخه بیست و ششم پان آرت
