رویای سیاه / رویای سپید نمایشگاه آثار نقاشی پروانه رجبی نژاد
پروانه رجبی نژاد کارشناس ارشد نقاشی از دانشگاه هنراصفهان و عضو وابسته انجمن نقاشان ایران، هنرمندان خلاق و جوانی هست که فعالیتهای بسیاری رو در زمینه نقاشی، مجسمه و چاپ به انجام رسونده. از مهمترین نمایشگاه های گروهی ایشون میتونیم به نمایشگاه بین المللی دومین منتخب سالیانه هنر معاصر اسلامی در تگزاس آمریکا، نمایشگاه زنان نقاش ایران در خانه هنرمندان ایران، نمایشگاه چاپ در حوزه هنری اصفهان اشاره کنیم. آخرین نمایشگاه این هنرمند با عنوان مجموعه “رویای سیاه/ رویای سپید” شامل 20 اثر است که با تکنیک اکریلیک بر روی بوم و مقوا کار شده است. این نمایشگاه در نگارخانه ایده پارسی تا 28 آبان ماه پذیرای علاقه مندان به هنر نقاشی بود. در ادامه گزارشی رو خواهیم خوند از اهداف و بررسی کلی نمایشگاه.
[divider_line]
مجموعه “رویای سیاه/ رویای سپید” شامل 20 اثر است که با تکنیک اکریلیک بر روی بوم و مقوا کار شده است. هدف این مجموعه انتقال غیر مستقیم معانی به مخاطب و استفاده از «عنوان» برای کنترل تأویلهای دلبخواهی مخاطبان است.برای دستیابی به این هدف این مجموعه با موضوع رویا کار شده است زیرا رویاها میتوانند موضوع خود را به گونهای غیر مستقیم و به یاری استعاره، نماد، کنایه، تلمیح و… بیان کنند تا نتوانیم بیدرنگ پیامشان را دریابیم.
در این مسیر به علل شکلگیری رویاها چه از منظر روانکاوانه و چه به صورت علمی توجهای نداشتهام بلکه تقلید از کارکرد استعاری و نمادین رویا برای من اهمیت داشته است. گمان دارم خلق اثر به این شیوه با فراهم آوردن امکان تأویل برای مخاطب سبب میشود تا مخاطب معنا را خود بازآفریده، صرفا مصرف کننده اندیشههای خالق اثر نباشد. بنابراین هدف من تنها بیان کردن یک خواب و داستان آن، چنانکه به خاطر میآورم نبوده؛ بلکه خلق اثر به شیوهای بوده که به من اجازه میدهد تا با رویکردی چند معنایی مخاطبم را هرچه بیشتر در آفرینش معنا و مفهوم اثر شریک کنم.
سوژه ها در این آثار از رویاهای شخصی من و از واقعیت گرفته شده ، بر زمینههایی انتزاعی و نیمه انتزاعی بدون هیچگونه اتود از پیش تعیین شدهای ترکیب شدهاند. نتیجه همانندرویا،گاه متضاد، گاه هماهنگ، گاه فریبنده و گاه هراسآور است. این مجموعه از نظر سبک نزدیک به سوررئالیسم است و به صورت ترکیبی از عناصر واقعگرا و انتزاعی کار شده است تا امکان قرار دادن معنا در لایههای مختلف و همچنین امکان بهرهمندی از عامل تصادف فراهم باشد.
تقابلی که در عنوان این مجموعه در دو کلمه سیاه و سپید دیده میشود در عنوانهای آثار این مجموعه نیز وجود دارد. “رویای سیاه/ رویای سپید”علاوه بر اشاره به زمینه سیاه در برخی آثار و سپید در برخی دیگر تداعیهای خاص مفاهیم مربوط به دو رنگ سیاه و سفید را نیز بر میانگیزد که میتوانند تأویل مخاطب را تحت تأثیر قرار دهند. به طور مثال در نمادگرایی «مفهوم آفرینی سیاه و سپید، دو نماد کاملا متضاد، برای اثبات و نفی، همزمان بودن یا پیدر پی بودن یا یک در میان بودن است. به نظر میرسد که در زمینههای نسبتا متعارف، سیاه، نشاندهندهی درجهی نخستین و آغاز تمامی پویشهاست. […] ژرفترین معنای سیاه پوشیده بودن و رویش در تاریکی است. در این معنا گنون نیز با یونگ موافق است. وی میگوید که سیاه به معنای تمامی مراحل آغازین است. […] رنگ سیاه در میان مردمان بدوی، رنگی است که با قلمروهای درونی یا زیرزمینی پیوستگی دارد. […] رنگ سپید در مجموع، دلالت بر اشراق و از جنبهی مثبت و معنوی دلالت بر شهودی فراطبیعی دارد، […] هنگامی که کیفیت منفی و گرفتگی آن مورد نظر باشد نماد مرگ و نیز نماد ماه میشود که خود، ریشهی نمادین تعدادی از آیینها و سنتهاست.»(سرلو 1389، 444- 440)
متن فوق ازطرف نگارخانه ایده پارسی به سایت پان آرت ارایه شده است. http://persianideagallery.com
