تمام زندگی من در گالری سیحون خلاصه میشود…
گالری سیحون یکی از باسابقه ترین و از اولین گالری های تهران هست که به کوشش مرحومه معصومه سیحون و آقای هوشنگ سیحون بنیان گذاری شده. گالری سیحون میزبان آثار هنرمندان بسیاری بوده و در این روند فعالیت‌های بیشماری رو برای گسترش فرهنگ گالری گردی و معرفی هنر به مردم انجام داده. بعد از فوت خانم سیحون، مدیریت گالری بوسیله فرزندشون آقای نادر سیحون اداره میشه. گالری سیحون همواره در حمایت از آثار هنرمندان ایرانی و همینطور جوانان هنرمند، نقش کلیدی رو ایفا کرده و با برگزاری نمایشگاه های مختلف به یکی از بهترین و معتبرترین گالری های تهران تبدیل شده. از هنرمندان مطرحی که در این گالری از آثار اونها رونمایی شده میشه به آقایان واحد خاکدان، فرامرز پیل آرام، حسین کاظمی، پرویز کلانتری و سایر عزیزان اشاره کرد.
خانم سیحون در مراسمی که بخاطر بزرگداشت چهل سال فعالیت هنری ایشون توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری درسال 83 برگزار شده بود، درباره گالری سیحون اینطور بیان کردند که: “تمام زندگی من در این گالری خلاصه میشود. این جا سال‌های سال است هنرمندانی چون سهراب سپهری، حسین زنده رودی، پرویز تناولی، رضا مافی، فرامرز پیل آرام و حسین کاظمی و… رفت و آمد داشته و دارند. میراث فرهنگی بزرگترین کار را انجام داد چون هنرمندان را به واسطه نزدیک شدن به نگارخانه‌ها با خودش پیوند داد. وجود هنرمندان بزرگی که در این نگارخانه‌ها نمایشگاه می‌گذارند یکی از افتخارات ما و میراث فرهنگی است.” در ادامه مصاحبه اختصاصی ماهنامه هنرهای تجسمی پآن‌آرت رو داریم با مدیریت گالری سیحون راجع به هنر.
شکل گیری گالری سیحون از کجا و به چه شکل بود؟
شکل گیری گالری سیحون برمیگرده به زمانی که قراربود نمایشگاهی از آثار هنرمندان ایرانی برگزار بشه. مسوول گالری خانمی دورگه ایرانی – فرانسوی بودن. یکی از کارهایی که قرار بود نمایش داده بشه بسیار بزرگ بود و مسوول نمایشگاه اثر رو به بیرون از گالری انتقال دادن که متآسفانه خیلی مناسب برای ارائه کار نبود . خانم سیحون هم از این که با آثار هموطنان ایشون به درستی برخورد نشده بود، ناراحت شدن و همونجا به هنرمندان قول دادن که فورا یک گالری برپا خواهند کرد. به این نحو بود که ایده برپایی یک گالری برای حمایت از هنرمندان ایرانی کلید خورد.
مدتی بعد، یعنی کمتر از یک ماه، مادرم در ساختمان چهار طبقه ای که هم منزل خودشان و هم دفتر پدرم، آقای هوشنگ سیحون بود گالری رو تاسیس کردن. در اون زمان آثار مختلفی از هنرمندان خوب ایرانی نمایش داده میشد تا اینکه بعد از نمایش آثاری از آقای هانیبال الخاص، تصمیم به انتقال گالری به مکانی جدید پیش اومد. تقریبا در سال 51 بود که مکان گالری در خیابان وزرا ثابت شد و از اون زمان گالری به فعالیت خودش ادامه میده.
از آثار کدوم هنرمندان مطرح ایرانی در گالری رونمایی شده؟
هنرمندان خیلی زیادی بودن که آثارشون رو با افتخار در گالری سیحون رونمایی کردن. از اون افراد میتونم به آقایان سهراب سپهری، بهمن محصص و یا حسین زنده رودی اشاره کنم. در اون زمان چون تعداد گالری ها خیلی کم بود و مادرم بسیار پیگیر فعالیت گالری بودن، هنرمندان زیادی جذب ما میشدن. خانم سیحون اعتقاد داشتن که گالری باید همیشه فعال باشه و به معرفی هنرمندان بپردازه. به خاطر همین حتی در بدترین شرایط جسمانی هم ایشون در گالری حضور داشتن. من هم از کودکی در کنار ایشون در گالری بودم و با تفکر ایشون راه رو ادامه دادم و الان تقریبا پنج سالی هست که بعد از فوت مادر، گالری رو مدیریت میکنم و میزبان آثار خوب هنرمندان هستم.
گالری سیحون از آثار هنرمندان جوان به چه نحوی حمایت میکنه؟
همونطور که گفتم، مادر اعتقاد داشت که هنرمندان ایرانی باید در جایگاهی مناسب و در شرایط درست معرفی بشن. از همون ابتدا هم ایشون تلاش داشتن تا آثار خوبی رو به نمایش بگذارن. در این بین هنرمندان جوانی هم بودن که فعالیت خوبی در زمینه هنر داشتن. ما آثار این عزیزان رو بررسی میکردیم و برای حمایت از اونها، در گالری برنامه نمایش برپا میشد. الان هم وضع به همین نحوه. اگر هنرمند جوانی باشه که آثارش مناسب باشه، گالری حتما برای حمایت و نمایش آثار اقدام میکنه.
به عنوان یکی از با سابقه ترین گالری های تهران، توصیه شما به گالری های نوپا چی هست؟
گالری های زیادی هستن که به تازگی تاسیس شدن و فعالیت خوبی رو ارایه میدن. برای بهتر شدن روند گالری ها، میبایست قیمت بروی آثار بدرستی انجام بشه. زمانی که هنرمندی که برای مثال در دانشگاه تحصیل میکنه، قیمت بالایی رو بروی آثارش ارایه میده، طبیعی هست که استاد اون فرد هم قیمت آثارش رو بالا ببره. از طرفی مسوول گالری هم قیمت بالا رو قبول میکنه چون سود بیشتری برای اونها داره. اما این روند قیمت گذاری نامناسب، صدمه بسیاری به فرهنگ گالری گردی و خرید آثار میزنه. مدیر هر گالری باید در زمینه هنر و تجارت هنر مطالعات فراوانی داشته باشه تا هم آثار خوبی رو انتخاب کنه و هم قیمت مناسبی رو برای اون آثار تخمین بزنه.
فرهنگ گالری گردی رو چطور میشه در بین مردم جا انداخت؟
با ارائه نمایشگاه های خاص از هنرمندانی که سطح کاریشون مناسب باشه. در ضمن اگر تبلیغات مناسبی انجام بشه، افراد بیشتری در گالری ها حضور پیدا میکنن. یکی از مشکلاتی که در شهر ما تهران هست ترافیک زیاد و کمبود پارکینگ هست که میتونه حضور مردم رو در گالری ها کمرنگ بکنه.
کدوم یک از نمایشگاه هایی که برگزار کردین، خاطره انگیزترین نمایشگاه بوده؟
سال 90 بود که به دیدن آقای بهرام دبیری رفته بودم تا درباره خاطرات ایشون از مادرم بشنوم. وارد آتلیه که شدم، دیدم ایشون مشغول تماشای فیلمی به اسم “صدثانیه” بودن. این فیلم راجع به فیلمسازان معروف دنیا بود که باید در صدثانیه یک فیلم رو ارایه میکردن. این موضوع برای من جالب شد تا نمایشگاهی بر پایه ی زمانی محدود رو برای برخی هنرمندان مطرح کنم.
هفت هنرمند انتخاب شد و هفت دقیقه برای اونها زمان بود تا نقاشی خودشون رو ارایه کنن. این کار برای اساتیدی که کارهاشون خیلی پرکار هست مثل آقای خاکدان، بسیار خلاقانه و خاص بنظر میرسید. حالا این فکر رو بکنید که گاهی هنرمند در مود یا فضای نقاشی نیست و باید در هفت دقیقه یک اثر رو ارایه بکنه. من و همکار فیلمبردار هم قراری رو برای هنرمند تعیین میکردیم و با کورنومتر! زمان رو ثبت میکردیم که نتیجه کار بسیار جذاب و فوق العاده بود. نمایشگاه این هفت عزیز، در تاریخ هفت مهرماه سال نود برگزار و استقبال خوبی از اون به عمل اومد.
در این پروژه هفت هنرمند حضور داشتن: جمال بخش پور، احمد نصراللهی، بهرام دبیری، محسن وزیری، پری یوش گنجی، واحد خاکدان و پرویز کلانتری. در این مورد فیلمی هم تهیه شد که بصورت خصوصی در گالری پخش میشه و در حال گذراندن مراحل مجوز وزارت ارشاد هست.
بازدید از وب سایت گاری سیحون: : seyhounartgallery.com
