پرویز تناولی در نمایشگاه هنر کانادا – قسمت اول

این مقاله مربوط به حضور استاد پرویز تناولی است که در نمایشگاه هنر معاصر خاورمیانه شرکت کرده بودند و توسط ژوبین بخرد از مجله ری اورینت به نگارش در آمده است.

هر سال، نمایشگاه هنر معاصرِ خاورمیانه در بخش عمده ای از نمایشگاه ها در اروپا، امارات متحده عربی و ایالات متحده برگزار می شود، اما کشور کانادا همواره به عنوان یک منطقه فرهنگی غایب در برگزاری نمایشگاه های هنر معاصر خاورمیانه به چشم می خورد.

  از این رو درصدد تغییر بر آمدند و با حرکت آهسته اما رو به جلو مطمئنا جایگاه خود را به دست خواهند آورد.

نمایشگاه هنر معاصر خاورمیانه، برای اولین بار در کانادا، با نام سفر Safar / Voyage ، در موزه انسان شناسی، دانشگاه بریتیش کلمبیا در ساحل غربی این کشور برگزار شد.

این نمایشگاه توسط گروهی از اعضای متمایز از جامعه ایرانی-کانادایی که شامل کارآفرینان، هنرمندان، مربیان و مورخان می باشند، سازماندهی شده بود.

نمایشگاه هنر معاصر خاورمیانه که از این جا به بعد با نام سفر از آن یاد می کنیم شامل آثاری از هنرمندان ایرانی، ترک و عرب از سراسر خاورمیانه می باشد.

از جمله این هنرمندان فرهاد مشیری، عادل آبیدین، کوتلگو آتامان و مونا هاتوم و … بود که سعی داشتند با ارائه آثار خود مخاطبان کانادایی خود را با افراد این منطقه بیشتر آشنا کنند.

مدتی پیش، با نهضت خسروشاهی، رئیس این نمایشگاه صحبت شد. او کسی بود که برای اولین بار توجه من را به برگزاری نمایشگاه هایی این چنینی جلب کرد.

در این نمایشگاه حضور استاد پرویز تولایی، هنرمند و مجسمه ساز مشهور ایرانی باعث شد تا بتوانیم با حضور وی در نمایشگاه افراد را با منطقه خاورمیانه و روح نمادین ایرانی بیشتر آشنا کنیم.

با این که بسیاری از هنرمندان ایرانی، عرب و ترکی در حال حاضر در کانادا زندگی می کنند، چرا برگزاری نمایشگاهی در این زمینه تاکنون انجام نگرفته بود؟

همچنین، چرا موزه انسان شناسی بریتیش کلمبیا به عنوان محل برگزاری نمایشگاه انتخاب شد؟ چرا، نمایشگاه به عنوان مثال در تورنتو، با حضور جمعیت قابل توجه ایرانیان یا مونترال، که اغلب به عنوان مرکز فرهنگی عرب و شمال آفریقا در نظر گرفته شده است، برگزار نشد؟

 نمایشگاه هنر کانادا چند سال طول کشید. مسئولین موزه را تشویق شده بودند تا بر اساس موضوعی که وجود دارد، یک نمایشگاه برگزار کنند؛ زیرا خاور میانه منطقه ای است که برای اکثر مردم ناشناخته است و اخبار که به مردم می رسد، بیشتر منفی است؛ اخبار بیشتر مربوط به جنگ، تروریسم و حوادث ناگوار است.

فرهنگ منطقه ناشناخته است. پیشنهاد موضوع داده شد  و خوشبختانه، موزه این ایده را دوست داشت و استقبال کرد. نمایشگاه های مشابه  دیگری وجود داشت، مانند هنر مدرن خاورمیانه در موزه بریتانیا که با ارائه مجسمه “هیچ” در آن مشارکت شده بود. نتیجه آن خوب بود و یک کمیته تشکیل داده شد.

در ادامه خانم خسروشاهی به تیم ملحق شد، زیرا برای برگزاری این نمایشگاه نیاز به یک مدیر اجرایی لازم جلوه می کرد.

در ادامه راه با پرویز تناولی و نمایشگاه هنر کانادا

من نمی دانم چرا این نمایشگاه در هیچ جای دیگر برگزار نشده است. بهترین جا برای برگزاری آن ونکوور بود، اما محل برگزاری نداشتیم.  در ادامه ما متوجه شدیم موزه ی انسان شناسی علاقه مند به برگزاری این نمایشگاه است و این برای ما خبر خوبی بود!

نمایشگاه سفر از آثار هنرمندان متعدد ایجاد شده است که در منطقه و یا خارج از آن قرار دارند. سوالی که پیش می آید این است که چه سبک کارهایی ارائه خواهد شد؟

من یک کار را برای این نمایش آماده کرده بودم با نام “اوه پرسپولیس”. مسئول برنامه ریزی نمایشگاه خانم فرشته دفتری، طرحی ایجاد کرده که بیننده احساس می کند که به مسافرت رفته و از تمام این کشورها در خاورمیانه بازدید می کند، از یک منطقه به منطقه دیگر می رود.

دیدن شهرها، آثار باستانی، مردم، سیاست و زندگی روزانه افراد در این منطقه، طعم واقعیِ امروز خاورمیانه را می دهد. این مانند نوشته های مسافران قرن هفدهم و هجدهم نیست.

بسیاری از هنرمندان  خود و دیدگاه های سیاسی خود از خاورمیانه امروز، و آنچه که در آن اتفاق می افتد و مسائلی که با آن روبرو هستند به نمایش می گذارند. البته، برخی از هنرمندان به سبک های مختلف از موضوعات تحلیل می کنند.

نام این نمایشگاه بسیار جالب است، نام “سفر” که برای زبان های غالب در منطقه مشترک و معنای یکسانی دارد. چه نوع سفری هنرمندان در اینجا، از زمینه های مختلف و فرهنگ، شروع به کار کرده اند، و چه شباهت ها و تفاوت هایی را نسبت به نحوه برخورد با این موضوع شاهد هستند؟

همچنین، مجسمه ای مانند “اوه پرسپولیس” در تلاش است تا در اینجا چه چیزی را بیان کند؟

هدف من برای حفظ و نگهداری از پرسپولیس و نگرانی در مورد آنچه که بر سر این بنا خواهد آمد واضح است.

در حال حاضر مشکلات مربوط به آسیب و آلودگی، بسیار شایع است اما هیچ کس به دنبال رفع آن نیست. کار ساده است: من می خواهم توجه جهان را به این اثر باستانی جلب کنم و به آنها بگویم که باید در مورد آن کاری انجام دهند. این بنا بیش از 2500 سال قدمت دارد اما متاسفانه رو به نابودی است. کار من پنج یا شش سال پیش ساخته شده است.