بلندپروازی بی‌حد و حصر، نوآوری و نبوغ در آثار زها حدید
معماری‌های زها حدید مشخصن ساختار شکن و پست‌مدرنیسم هستند که شخصیت خود را از “قدرت و فرم‌های منحنی با ساختارهایی کشیده” با “نقاط منظر متعدد و هندسه‌ی تکه‌تکه برای بیرون کشیدن هرج و مرج از زندگی مدرن” الهام میگیرند. آخرین فعالیت این هنرمند به عنوان استاد دانشگاه هنر کاربردی وین در اتریش بوده است. زها حدید در آخرین روز ماه مارس سال 2016 بر اثر سکته قلبی در سن 66 سالگی درگذشت. اینها تنها قسمتی از زندگی این هنرمند بود. در ادامه با متنی از سایت معتبر آرتسی در کنار اطلاعات گردآوری شده توسط گروه پان آرت، به بررسی آثار و زندگی این معمار برجسته میپردازیم.
این روزها همه جا خبر از مرگ ناگهانی زها حدید بر اثر سکته قلبی در 65 سالگی است که پیشگامی‌های بی‌بدیل این معمار عراقی-بریتانیایی را به یادمان می‌آورد: نخستین بانوی برنده جایزه پریتزکر ، نخستین بانوی برنده جایزه طلای خانه‌ی ریبا، برنده‌ی دو جایزه‌ی استیرلینگ ، دریافت‌کننده‌ی رتبه‌ی بانوی امپراتوری بریتانیا، هنرمند صلح یونسکو، دریافت‌کننده‌ی جایزه‌ی هنر فرانسه و افتخارهای دیگر. طراحی‌های او شاهکارهای درخشان ساخت و ساز هستند که با فرم‌های زیبایشان موضوع حدود بیست نمایشگاه بزرگ معماری بوده‌اند از جمله: دوسالانه‌ی معماری ونیز گرفته تا موزه‌ی گوگنهایم و مکسی، روم که طراحی خودش بود. بدیهی است که در میدان نبرد معماری حرفه‌ای که در طول تاریخ تحت سلطه‌ی مردان بوده، خانم زها حدید بوده که تحولی شگرف ایجاد کرده‌اند.
افتخاراتی که برشمردیم، شواهدی هستند بر شاهکارهای معماری او و ایده‌هایش. بدون شک زها حدید مرزهای مفهوم، تئوری و فن‌آوری معماری را ارتقا بخشید. او تنها یک معمار نبود؛ هنرمند و استادی بود که در دانشگاه‌های بزرگ جهان مانند هاروارد، یــیل و دانشکده‌ی هنرهای کاربردی ویــن تدریس میکرد. لقب بزرگترین معمار زن برای او بسیار کم است؛ بلند پروازی بی حد و حصر، نوآوری و نبوغ، همگی میراث حدید هستند.
دیوید گیل ، گالری‌دار اهل لندن، دوست قدیمی و همکار 20 ساله‌ی حدید میگوید: ” زها حدید پیشگام بود و خیال‌اندیش، خردمند، رهبر و انقلابی. او میتوانست با مهارت باورنکردنی و دانش خود معمار بودن را به چالش بکشد. زن بودنش هیچ‌وقت به چشم نمیآمد چون در تمام دنیا بهترین بود و همه‌ی ما بسیار خوشبخت بودیم که سی سال گذشته توانستیم از استعداد بی‌بدیل او بهره‌مند باشیم.” مارکوس دوچانتسی معماری که هفت سال مدیر استودیو حدید بود از گرما، حس طنز و شور و شوق بی‌امانش یاد میکند و میگوید:”یکی از بزرگترین درس‌هایی که به من داد این بود که هیچ شکستی وجود ندارد، همه چیز اکتشاف است و گسترش مرزها. او متفکری بزرگ بود، انسانی با تخیلات بدون مرز که برای تمام کسانی که با او کار میکردند و تمام کسانی که هنرش را تجربه کرده‌اند الهام‌بخش بود.”
متن کامل به همراه رفرنس و اصطلاحات لاتین در نسخه چهلم از ماهنامه هنرهای تجسمی پان آرت
نظرات بسته شده است، اما بازتاب و پینگ باز است.