جشنواره پاییز برگ در میدان مشق

به گزارش خبرنگار اختصاصی نشریه پان‌آرت سومین جشنواره «پاییز‌برگ» از تاریخ 24 لغایت 26 آذر ماه 1398 در میدان مشق تهران برگزار شد که مورد استقبال بازدید‌کنندگان فراوانی قرار گرفت.

این جشنواره که به همت شهرداری منطقه 12 و دانشگاه هنر در میدان مشق برگزار شد، نزدیک به 20 هنرمند در زمینه های لند‌آرت، هنرمحیطی،عکاسی و مجسمه‌سازی و…که در حال فعالیت بودند را گرد هم آورده بود که هر یک توانسته بودند با آثار خود فضایی متفاوت در لا‌به‌لای برگ های پاییزی به وجود آورند.

گفتگو با دبیر جشنواره پاییز برگ:

فرشته زمانی دبیر جشنواره پاییز‌برگ می‌گوید: “ایده این جشنواره از سه سال پیش و بر پایه اینکه بتوان به فصل پاییز نگاهی دیگری کرد شکل گرفت؛ طوری که بتوانیم تعاملی بین مردم، هنرمند و بافت تاریخی برقرار کنیم؛ که به نوبه خود باعث ارتقای سطح فرهنگی مردم شده و آنها را بیشتر به فکر هنر معاصر و گرایش های آن می‌کشاند.

ما دنبال یک حس خاطره‌سازی در فضای شهری بودیم تا بتوانیم آن حس تعلقی که در مردم شهرنشین کمرنگ‌ شده را پررنگ‌ کنیم.

زمانی در ادامه گفت: ما این لوکیشن را به خاطر حضور وزارت خارجه انتخاب کردیم زیراکه حضور وزارت خارجه اینجا را به فضایی حراستی سیاسی تبدیل کرده بود که ما با این جشنواره توانستیم این فضا را هنری، مردمی و به پیاده روی فرهنگی تبدیل کنیم”.

در این جشنواره که نزدیک به 20 هنرمند اعم ازهنگامه زهتاب، بهزادآقاپور، سیروس آقاخانی، امیروارسته، محسن رافعی و دیگر هنرمندان…حضور داشته‌اند.

هرکدام باتوجه به تجربیات و ایده هایی که در پس ذهنشان بوده آثاری را خلق کرده‌اند؛ که توانسته ایم با تعدادی از این هنرمندان گفت و گویی داشته باشیم و هرکدام توضیحاتی مختصر درباره آثارشان داده‌اند.

پل معلق

ابتدا به سراغ محسن رافعی رفتیم. وی فارق‌التحصیل رشته مجسمه سازی دانشگاه هنر و کارشناسی ارشد فلسفه هنر از همان دانشگاه است؛ که از سال 1394 به گرایش هنر تعاملی و محیطی روی آورده است. به اعتقاد او کارهای تعاملی و محیطی با اتمسفر در ارتباط‌‌ اند و اگر از آن فضا جدا شوند معنای واقعی خودشان را از دست می‌دهند.

رافعی درباره جشنواره پاییز برگ گفت:”اتفاق خوبی که در این جشنواره افتاد؛ این است که اغلب کارهای تعاملی در کوه و یا خارج از فضاهای شهری برگزار می‌شوند اما به لطف و همت خانم زمانی(دبیر جشنواره پاییز برگ) این فضا در محیطی شهری پدید آمد که باعث شد، مردمی که تا الان با کار محیطی، آن هم از نوع شاخ و برگ ارتباطی نداشتند؛ حال با هنر ارتباط بگیرند و از نزدیک با آن برخورد کنند”.

وی در ادامه درباره اثر خود که «پل معلق» نام داشت توضیحاتی داد.

رافعی درباره پل معلق گفت:” همه کسانی که این فضای باغ ملی را طی می‌کنند؛ یا در اینجا کار می‌کنند یا افرادی هستند که برای سفر و مهاجرت آرزوهایی دارند و می‌خواهند این اتفاق برای آنها بیفتد اما چیزی که در این میان وجود دارد تعلیق و بلاتکلیف بودن آنها است که آیا این اتفاق می‌افتد یا خیر و ممکن است این پروسه سفر سالها طول بکشد.

دلیل دوم هم برای ساخت این پل این است که شما پلی را می‌بینید که نه به صورت واقعی بلکه تنها به صورت ذهنی می‌توانید روی آن راه بروید. و شاخه هایی که در بالا، و برگهایی که زیر این پل ریخته شده تضادی به وجود می‌آورد که در واقع این برگها آدم هایی بوده اند که روزی قرار بوده روی پل راه بروند نه اینکه زیر این پل فروریزند”.

گذرگاه نئولیبرالیسم

دومین هنرمندی که توانستیم با ایشان گفت و گویی داشته باشیم امیر وارسته هنرمندی اجتماعی بود. وی که کار خود را از سال 76 آغاز کرده؛ اکنون در حوزه هنر محیطی با رویکرد هنر تعاملی مشغول به کار است. او که برگ را یکی از عمومی ترین ابژه های شهری می دید اعتقاد داشت که این فستیوال کاری را در بستر محیطی ارائه و تعریف می‌کند.

وارسته درباره اثر خود که گذرگاه نئولیبرالیسم نام داشت گفت:”داستان از اینجا شروع می‌شود که باور پذیری من در خصوص فانتزی‌ها و مینیمال‌های مرسوم برای قدم زدن روی برگ و عاشقانه های معمول کمی دچار تردید است چرا که برگ هایی که روزی بالا سر ما بودند امروز به مثابه فرودستانی هستند که زیر پای ما لگد می‌شوند.

تمام تلاش من این است که صدای این فرودستان را با میکروفون هایی که کار گذاشتم و هدفون هایی که به شما در طول مسیر داده می‌شود به گوش شما برسانم. قطعا آوایی که شما خواهید شنید با تصور و پیش‌فرض های شما متفاوت خواهد بود؛ لذا تاب آوری شما در طول مسیر اهمیت دارد”.

در ادامه وارسته درباره چرایی انتخاب واژه نئولیبرالیسم گفت:” عنوان اثر ترجمه ای است از اتفاق هایی که هم اکنون در دنیا می افتد؛ از شیلی، فرانسه، عراق و حتی ایران نقدی به میزان سرمایه داری دارد؛ که با هر قیمتی در دنیا درحال حکمفرایی بر مردم است”.

گذرگاه لیبرالیسم، گذرگاه به خون کشیده شده ای که امروز توانست صدای خشم و درد فرودستانی که زیر دست و پا له شده اند ونتوانستتد صدایشان را به گوش دنیا برسانند؛ اندکی از درد و زخم آنها را دوا کند.

گذرگاهی که محل گذر افرادی چون محمدجواد ظریف،سید عباس عراقچی و دیگر بزرگان کشور شد! گذرگاهی که حتی توانست بازدید کنندگان فراوانی را نیز به خود جذب کند!

ساعت شنی(زمان)

یکی دیگر از هنرمندان این جشنواره هنگامه زهتاب بود. زهتاب دارای لیسانس گرافیک که نزدیک به 20 سال تجربه کار در زمینه هنر را دارد. و همچنین مجسمه ساز و سفالگر نیز می‌باشد.

ایشان درباره این جشنواره گفت: از من خواستند که در این جشنواره شرکت کنم که به نظر من این جشنواره بسیار زیبا و جذاب است.

وی در ادامه گفت: ما جشنواره هایی در باب زمستان و طرح های زمستانی با برف داریم؛ اما ایده برگ های پاییزی یکی از جذاب ترین ایده های ممکن است و حتی باعث شده کارهای دیگر هنرمندان را زیبا تر کند.

زهتاب درباره سازه خود که ساعت شنی نام داشت گفت:این سازه زمان را برای من تداعی می‌کند. گذر زمان از بهار، تابستان و سپس پاییز. برگ هایی که در بالای ساعت سبز هستند اما کم کم با فروریختن به سمت پائین زرد می‌شوند.

 

گزارش تصویری از جشنواره پاییز برگ

 

 

 

 

 

بازدید عمومی از جشنواره:

در پایان به اطلاع می رساند که این جشنواره تا پنجشنبه مورخ 1398/09/28 جهت نمایش برای عموم مردم ادامه خواهد داشت.