با ورود به نمایشگاه اولین حسی که به شما دست میده، نگاه مجسمه هایی هست که به شما خیره شدن. در چند لحظه اول باید تلاش کنی تا افراد دعوت شده به نمایشگاه و مجسمه ها رو از هم تفکیک کنی. این مورد نه بخاطر شلوغی، به خاطر شباهت بسیار زیاد مجسمه ها به ظاهر واقعی انسانها هست.
آقای علیرضا خاقانی مدیر تیم مجسمه سازی، نقاش و مجسمه سازی هستن با بیش از پانزده سال تجربه کاری. در مورد نمایشگاه و شیوه های ساخت مجسمه توضیحات بسیار جالبی دادن و این جذابیت در ساخت و توضیحات ایشون باعث شد تا مطالبی رو برای علاقه مندان در این نسخه بیاریم.
متریال به کار برده شده در مجسمه ها از نوع سیلیکون هست. البته این ماده سابقه خیلی طولانی در هنر مجسمه سازی نداره؛ اما به دلایلی مثل داشتن قدرت فرم و رنگ پذیری، امکان ایجاد بافتی طبیعی مثل بافت پوست انسان، داشتن دوام بالا و حتی سازگاری در شرایط محیطی متفاوت باعث شده تا انتخاب خوبی باشه برای ساخت این مجسمه ها.
بگفته استاد خاقانی برای ساخت چهارده مجسمه ارائه شده در نمایشگاه، تقریبا شش ماه وقت همراه با تیمشون صرف کرده. در طراحی ماکت و ایده اولیه بهیچوجه از تکنیک های نرم نرم افزاری استفاده نشده. فرم، شکل دهی و ساخت بافت پوست تماما با دست و با تکیه به مهارتهایی هست که این استاد و تیم همراهشون در طی سالها بوجود آوردن. اگرچه پیشرفتهای زیادی در نرم افزار و چاپگرهای سه بعدی اتفاق افتاده، تمامی مراحل ساخت و فرم دهی کاملا با دست هست. دلیل این کار رو استاد خاقانی اینطور بیان کردن که وقتی شما با دست و از وجود خودتون برای ساخت این مجسمه ها زحمت میکشید، در واقع روح به این اشیا میدین. لذت ساخت و فرم دهی با زحمت و اندیشه خودتون هست که باعث میشه در زمان دیدن ، حسی واقعی داشته باشین.
این حس طبیعی بودن و روح داشتن مجسمه ها زمانی بیشتر بروی شما اثر میگذاره که از نزدیک به چشم ها یا تارهای موی بدن و سر نگاه میکنین. استاد خاقانی در مورد موی بدن این صحبت رو داشتن که دو نوع مو در مجسمه سازی وجود داره. حالت مصنوعی که از مواد مصنوعی و شیمیایی تهیه میشه و حالتی که موها از مواد طبیعی هست. البته موی طبیعی تاثیر بیشتری داره ولی قیمت اون بالاتر هست. در این نمایشگاه موی بدن مجسمه ها از مواد طبیعی ساخته شده بود تا تاثیر بیشتری در ظاهر مجسمه و همینطور حس مخاطب بگذاره.
از موارد جالب در نمایشگاه، تنوعی بود که در مورد کاراکترهای مجسمه ها وجود داشت. از استاد احمد شاملو و جلال آل احمد شاعر گرفته تا غلامرضا تختی ورزشکار و حتی شهید مصطفی چمران. تمامی مجسمه ها با لباس و وسایلی مثل کتاب یا کیفی که در عکسهای واقعی بیشتر دیده شدن، ساخته شدن تا یادآوری دقیق تری از اون کاراکتر ایجاد بشه. البته در مواردی هم استاد خاقانی مشکلاتی داشتن. مثلا ایده پردازی و فرم دهی در صورت شاعره بزرگ ایران پروین اعتصامی، بخاطر کم بودن تصاویر واقعی اولیه برای مدل سازی، زمان بیشتری گرفته. البته عینیت بخشیدن به چهره اسطوره‌ای برخی از چهره های ایران زمین مثل حکیم فردوسی، دکتر حسابی، استاد شهریار و سایرین همگی نشون دهنده هوشمندی و علاقه استاد خاقانی هست به این بزرگواران و البته نوعی ادای دین به اونها. زحمات ایشون و تیم همراهشون در شش ماه کار مداوم، و نتیجه ای این چنین جذاب و خلاقانه، واقعا قابل ستودن و ستایش هست که امیدواریم باز هم شاهد برپایی نمایشگاهی با خلق این نوع مجسمه ها باشیم.
در نهایت باید از آقای حقیقت شناس، مدیریت محترم واحد گالری خانه هنرمندان تشکر خاصی داشته باشیم که برای مصاحبه و تهیه گزارش از نمایشگاه مجسمه های استاد خاقانی این فرصت رو به ما دادن. همینطور تلاش ایشون رو برای برگزاری نمایشگاه‌های مناسب هنری جهت رشد فرهنگ این مرز و بوم، ارج مینهیم.
منتشر شده در نسخه هفتم ماهنامه دیجیتال هنرهای تجسمی پآن آرت