نمایشگاه نقاشیخط حمید طلوعی فرد با عنوان “هو، بدون عنوان” در نگارخانه سبحان
“هو” در سیاه . . .
“او” در سپید
“هو به قصد نیل به اسرارحق تعالی است، “هو” اشاره به آن حقیقت واحد بسیط است که از جهت عظمت و هویت و تجرد و بساطت، غایب از حواس است . . .”هو” مقدم بر همه ی اسما الحسنی است، “هو” اسم اعظم است” . . .
” من ” سرگشته در پی “او” ، “او” عیان به “هو”، نه دور است و نه نزدیک، هم پیدا و هم نهان، هم این است وهم آن، “هو” منتشر است، در هرچه هست،”هو” به خود هست که هست. سرشارگی جهان از تجلی ذات اوست در “هو”: به صحرا بنگرم ،صحرا توبینم به دریا بنگرم ،دریا تو بینم به هر جا بنگرم ،کوه و دردشت نشان روی زیبای تو بینم
عالم، تجلی خوشایند ذات مبارک “اوست”، و چه زیباست که مخلوق، آیینه ای شود بر هست “او”. هنر آیینه است، تصویرنمای تام و تمام عالم، که عالم همه از او و در اوست. پس هنرمند در هر ساحتی و با هر هویتی، در غایت خلق اثر هنری خویش، همواره در پی پنداشتی تازه، از ذات باریتعالی است، چه بسا هنرمندی نو جو، که از آغاز، با تجلی ذات باریتعالی در کلمات بیاغازد، تا در نعشه گی سرشار خود، کلمات را به لقلقه ی رنگ بیازارد و بر بوم : هو” را بیاراید.
“حمید طلوعی فرد” در “هو، بدون عنوان” در پی دریافت کمال نیک، از “هو” و بازنمایی اسم الحسنای ذات باریتعالی، بر بوم آیینه گون خود است، او بر پهنه ی بوم، خود را می آراید و خود نگاره ای درخور، از صورت باریتعالی ، اینبار متجلی شده با کلمات را به نمایش می گذارد. دریچه ی ربط ذهنیات سیال هنرمند با مخاطب در اینجا،” خط نقاشی “است، اولویت بکاربرد خط در این مجال، نقش مهم خوانشی آثار طلوعی فرد را بیشتر می نمایاند، که کلام بی واسطه ترین گویش است، بر دامنه ی محسوسات. از میان تجلیات گوناگون هنرمند، پیچش و حرکات آهنگین خط، با تکیه بر تاریخ پر غنای هنرهای سنتی به ویژه خوشنویسی و بزرگ نمایی قاعده مدار کلمه بر پهنه ی بوم، بیش از همه یادآور آثار بی بدیل”فرامرز پیل آرام” است، هر چند از حیث، تنوع رنگی، تضادهای شدید رنگ و فرم و از همه مهمتر غلبه ی شکل بر محتوا، که در آثار “پیل آرام” رخ نمایی می کنند، طلوعی فرد شیوه شخصی و غالبا محتاطانه ی خود را درپیش گرفته است. در آثار او “سماع و ستیز حروف در کلمات، حرکت از شش دانگ به ضعف ، تردد حروف بین یکدیگر و شکست های ناگهانی و قالب شکنی های نزدیک به روحیه ی نو” خط نگاری “معلی ” را به یاد می آورد، روشی بیانی ، تازه و پر زخم، زخمی به جانمایه ی کلمه یعنی “معنی”.
“هو” در آثار طلوعی فرد، منتشر، همچون غبار، پراکنده در جهان محدود بوم، و گاه بر پیکره ی پرنده گی موجودات عالم و گاهی نیز پرتویی از نور منتشر الهی، به تصویر در آمده است. بر بوم او گاه “هو” در سیاه و گاه در سپید و گاهی دیگر، در حال یورشی اوستایی به پیکره ی سیاهی ها تصویر شده است.
مهدی خانکه | آذر ماه 1393
[divider_line]
گشایش نمایشگاه: جمعه، 14 آذر ماه 1393 – ساعت 17 الی 21 | ادامه نمایشگاه تا 19 آذر از ساعت 17 تا 20
نگارخانه سبحان: بزرگراه صدر، خروجی کامرانیه، بعد از زیر گذر صدر(جنب دامپزشکی تهران)، خیابان منظریه، کوچه پیشتاز، بن بست بعثت، پلاک 4 – تلفن: 22231480
