بررسی یکی از آثار هنرمند اکسپرسیونیست انتزاعی ، مارک روتکو

مارک روتکو هنرمندی که آثارش با درخشش ملایم و رمز آمیز و فرم های محو ، به نظر می رسد حرکت آهسته ای را در تصویر ایجاد می کند. این بوم طنین انداز حسی از تفکر متعالی را القا می کند. خالق اثر مارک روتکو، یکی از اعضای منحل شده انجمن نقاشان آمریکا است و اکنون به عنوان نقاش آبستره اکسپرسیونیست شناخته می شود که دوره های هنری خود را در طی سالهای اواخر دهه 1940 و 50 میلادی را تغییر داد.

پیش از این هنر، آبستره همیشه کوچک شناخته می شد – حتی با وجود مفهوم سری و رمزی – اما موفقیت این نقاشان آن ها را در نقطه عطف جهان هنر قرار داد و مارک روتکو یکی از آنهاست.

ابعاد نقاشی آنان اغلب خیلی بزرگ بود اما آنان به دلیل بیان شدت احساسات مورد توجه قرار گرفتند. برای این هنرمندان آراستن اشکال و رنگ ها موضوع مورد توجه نبود بلکه انچه که اهمیت داشت انتقال احساسات عمیقی درباره موضعیت بشر بود.

هیچ کدام از هنرمندان هم دسته او شور و هیجانی بیشتر از مارک روتکو با شخصیتی مالیخولیایی، موقرانه و مزاجی را نداشتند. او گفت که آثارش درمورد “بیان احساسات اولیه انسان- حزن- وجد و شیفتگی سرنوشت بد محتوم و چیزهای دیگر است.” و سبب آرامش در احساسات می شود. او این آثار را مثمر ثمر و اثر گذار یافته بود.

به گفته خود او آسیب رسان) حتی زمانی که اثری به پایان می رسید، کشمکش پایان نمی یافت، گویی که می خواست کنترلی داشته باشد بر این که چگونه نصب می شوند و چگونه به نظر می رسند. او به طرز کمال گرایانه ای می خواست نقاشی ها کل دیوار را بپوشانند و در اتاق اثرگذار باشند بدون این که حس شود اثر اوست.

مارک روتکو یکی از رهبران مشهور جنبش آبستره اکسپرسیونیسم در امریکا است که موفقیت هایش سبب شد تا از نیویورک به پاریس به عنوان پایتخت هنر پیشرو در جهان نقل مکان کند.

او در روسیه با نام Marcus Rothkowitz چشم به جهان گشود و هنگامی که 10 ساله بود همراه با خانواده به آمریکا مهاجرت کردند. او هنرمندی خودآموخته بود. در اوایل شروع حرفه هنری خود، آثارش متاثر از طیف های مختلفی بود مانند اکسپرسیونیسم و سوررئالیسم، اما پی از دهه 1940 او در سبک آبستره متمایز شد و پیشرفت چشمگیری کرد.

مارک روتکو همانند سایر هنرمندان آمریکایی هم نسل خود در دهه 30 و 40 با مشکل افسردگی دست و پنجه نرم می کرد. با این حال در دهه 1950، سرانجام او به موفقیتی جدی در موارد مالی رسید.

در سال 1961 هنگامی که یکی از نمایشگاه های بزرگ انفرادی خود را درموزه هنر مدرن، نیویورک (یکی از معتبرترین نهادها) برگزار کرد، اعتبار او رو به افزایش گذاشت. روتکو، علیرغم تحسین و شهرتش بسیار در افسردگی فرو رفت.

او به مشکلات شخصی بسیاری گرفتار شد که شامل افراط در الکل، تنباکو و داروهای مسکن خواب آور بود و در سال 1970 در استودیوی خود، خودکشی کرد.

زردهای متنوع: ممکن است آثار روتکو ساده به نظر برسند، اما او آن ها را با دقت فراوان خلق کرده است، نخست در مرحله طرح ریزی و سپس در مرحله کاربردی با رنگ. او لایه ها را یکی پس از دیگری در کارش استفاده می کرد تا بتواند تنوعی از طیف های رنگی ملایم، تونالیته ها و بافت های مد نظرش را به وجود آورد.

خطی که در بالای مرکز تصویر و به طور افقی قرار دارد، تعدیل ظریفی از قلموی روتکو است و او این قلموی مورد علاقه اش را تا سالیان سال نگه داشت. برعکس چیزی که دیگران می گویند، او از اسفنج برای اضافه کردن رنگ به تابلو استفاده نمی کرد.

مقایسه ماهیت: روتکو این اندیشه را که فکر کنند آثار او تصاویر انتزاعی از مناظر طبیعت است را نمی پسندید. هنوز هم در نظر بسیاری از مخاطبان آثار او جلوه ای از فضاهای طبیعت، همچون نگاه کردن بر اقیانوسی از فاصله دور است. ضرب قلم های او می تواند حسی از امواج یا مه را القا کند.