زمانی رو بخاطر میارم که تصویرسازی دستی، اتود بروی کاغذ و عکاسی آنالوگ خیلی محبوب تر از حالا بود. اما با ورود به دنیای مدرن، اتفاقهای جدیدتری هم افتاد. ایده پردازی هنری، خلق تصاویری اولیه و اتود بروی کاغذ تنها زمانی معنای واقعی خودش رو بدست میاره که بصورت دیجیتال بروی کامپیوتر وارد بشه و بدون نرم افزارهای حرفه ای تمام تلاشها به باد میره.
با تمام پیشرفتهایی که در هنر دیجیتال انجام شده، هنوز تفکری منفی از یک طراح کامپیوتری هست. خیلی از اساتید متاسفانه لقب اپراتور رو به طراح کامپیوتری میدن. اینکه اگر فردی با نرم افزار کاری حرفه ای رو انجام بده، برای خیلی ها کاری هست مبهم، ساده و پیش پا افتاده. این درصورتی هست که به هنرهای دیگه مثل نقاشی، تصویرسازی دستی یا حتی اسکیس، با چنان شکوه و جلالی نگاه میشه که انگار تنها هنر موجود در دنیای طراحی هستن.
یک طراح دیجیتال، یک اپراتور نیست. تنها فرق اون ابزار کارش هست. در دنیای مدرنیته، باقی موندن در روند سنتی و تنها اکتفا کردن به اجرا دستی آثار، نشون دهنده وفاداری به سنت نیست. در نظریه مدرنیسم و بعد از اون پست مدرن، با وفاداری به سنت، هنرمند باید با دنیای مدرن هم، همسو بشه. استفاده حرفه ای از ابزارهایی مثل قلم گرافیک و مجموعه نرم افزارهای گرافیک، نمایشی هست از تطبیق ایده با کامپیوتر. چه بسیار هنرمندانی که هم به سنت وفادار هستن و هم از دنیای دیجیتال کمال استفاده رو میکنن.
اینکه فردی هنوز نتونه اجرای مناسبی رو در نرم افزار انجام بده، از عهده مدیریت پروفایل رنگ بر نیآد و کاملا دستی کارهاش رو انجام بده؛ نشون دهنده ضعف و ناتوانی هنرمند هست. حالا اگه این شخص یک استاد کلاسیک گرافیک باشه، یه طراح برند یا یک ایده پرداز، فاجعه به بار میاد. استادی که هنوز از ساده ترین اصول نرم افزاری بی خبر هست و با ادعا و غرور، فقط به اصول دستی گرافیک و نقاشی تکیه میکنه؛ یک استاد سنتی به حساب نمیآد. فردی هست بیخبر و ناآگاه که از کاروان دنیای هنر دیجیتال عقب افتاده و متاسفانه نه خودش رو به کاروان میرسونه و نه حاضره به این تنبلی و ناآگاهی خودش اعتراف کنه.
حضور نرم افزارهای جدید و همینطور بروز شدن نسخه های قدیمی، نشون دهنده این هست که در دنیای هنرگرافیک و تصویر سازی، نیاز به یادگیری صحیح و کامل نرم افزار ، کاری اجتناب ناپذیره. زمانی که تصویرسازی، دستی و فقط بروی کاغذ باشه و نقاشی بصورت دیجیتال انجام نشه، اولین اتفاق؛ عقب افتادن از دنیای مدرن هست.
در اینکه ایده پردازی و طراحی رو باید با تاریخ هنر، طراحی دستی اتود، مبانی رنگ، اصول هنرهای تجسمی و قواعد پرسپکتیو پیش برد، شکی نیست. اما تا کجا؟! تا روی کاغذ با مداد HB پس قواعد دیجیتال احتمالا برای ما ساخته نشده.!!!و این میشه دلیل عقب افتادن ما از دنیایی که به اون میگین: digital graphic design
ثبت کارها بصورت آلبوم دیجیتال یا پروفایل، استفاده حرفه ای از قلم گرافیک، اجرای صحیح اتود درنرم افزارها، خروجی فرم در کنار پروفایل های رنگ، تنها تعدادی از کارهایی هست که در دنیای دیجیتال وجود داره و تمامی این موارد به یک جمله ختم میشه:
بدون حضور نرم افزار، با دنیای گرافیک مدرن باید خداحافظی کرد.